Rokoko to właściwie nie tyle epoka co nurt sztuki europejskiej, przez niektórych znawców uważany za mutację założeń baroku polegającą głównie na ich wysubtelnieniu. Rokoko nie przeciwstawia się barokowi, choć bardzo różni się od niego w wystroju wnętrz. Różnice pomiędzy barokiem, a rokokiem zachodzą bardziej w odczuciu psychicznym obu stylów, aniżeli w ich cechach formalnych. Jest to niewątpliwie styl przeciwny pompatyczności i triumfalizmowi późnego baroku, który jednak nie odrzucając barokowych form skłania się ku większej kameralności, delikatnemu wyrafinowaniu i pewnej sentymentalności. Odznacza się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz pastelowym odcieniem barw. Z tego też powodu często nazywany jest stylem zdominowanym przez kobiecą estetykę. Podczas kolejnego Pijarskiego Spotkania ze Sztuką zagadnienia powyższe rozwinie, zilustruje i barwnie opisze – jak zwykle – o. Eugeniusz Grzywacz SP.
W drugiej części wydarzenia Adam Baranowski wykona utwory fortepianowe Wolfganga Amadeusza Mozarta i Louisa-Claude’a Daquin’a. A po nich – przenosząc nas już w czas polskiego romantyzmu – również Fryderyka Chopina.
Zapraszamy do kościoła Przemienienia Pańskiego w Krakowie w niedzielę 7 września br., na g. 16.00.
Wstęp wolny.